در یکی از خلاقانه‌ترین آثار هیچکاک، تماشاگر وارد دنیای بسته یک عکاس آسیب‌دیده می‌شود که به‌دلیل شکستگی پا، مجبور به ماندن در آپارتمانش است و از سر بیکاری، به تماشای زندگی همسایه‌ها از پنجره می‌پردازد. آنچه ابتدا کنجکاوی بی‌ضرر به‌نظر می‌رسد، به‌تدریج رنگ تردید و سوءظن می‌گیرد و او را درگیر ماجرایی احتمالی از جنایت می‌کند. فیلم با استفاده هوشمندانه از محدودیت مکانی، تنش و تعلیق را در حد اعلا بالا می‌برد و حس بی‌قراری و بی‌قدرتی شخصیت اصلی را عمیقاً به مخاطب منتقل می‌کند. بازی جیمز استوارت و گریس کلی، به‌ویژه در ترکیب با کارگردانی دقیق هیچکاک، تجربه‌ای پرهیجان و نفس‌گیر خلق می‌کند. اثری که مرز بین تماشاگر و ناظر را به چالش می‌کشد و همچنان الهام‌بخش بسیاری از فیلم‌های معاصر است.