چگونه جیغ مشکل بزرگ خود را حل می‌کند
-
بازگرداندن شخصیت‌های مرده مانند «استو ماکر» در «جیغ ۷»، تنها یک حرکت برای خوشحال کردن طرفداران نیست، بلکه یک استراتژی هوشمندانه برای حل بزرگ‌ترین مشکل ساختاری این مجموعه است: مشکل «گوست‌فیس».
مشکل گوست‌فیس
بزرگ‌ترین نقطه قوت مجموعه «جیغ» (Scream) - یعنی اینکه قاتل در هر قسمت یک شخص جدید است - همزمان بزرگ‌ترین ضعف آن نیز هست. برخلاف دیگر مجموعه‌های اسلشر که یک قاتل نمادین و ثابت دارند، «گوست‌فیس» (Ghostface) تنها یک ماسک و یک لباس است. این یعنی فرانچایز از داشتن یک شخصیت شرور مرکزی با پیشینه و شخصیت‌پردازی ماندگار محروم است.
راه‌حل «دنباله میراث» برای قاتلان
سریال «جیغ» با بازگرداندن قهرمانان قدیمی مانند سیدنی و گیل، پیش از این از فرمول موفق «دنباله میراغ» (Legacyquel) استفاده کرده بود. اکنون به نظر می‌رسد «جیغ ۷» قصد دارد همین فرمول را برای «قاتلان» خود نیز به کار ببرد. بازگشت بیلی لومیس به عنوان یک روح در قسمت‌های قبلی، اولین قدم در این راه بود.
حالا، با بازگشت احتمالی استو ماکر (Stu Macher)، این استراتژی به تکامل می‌رسد. این کار به سازندگان اجازه می‌دهد تا همزمان هم یک داستان «معمایی» جدید با یک قاتل تازه داشته باشند و هم از میراث و وحشت یک قاتل کلاسیک و شناخته‌شده برای افزایش سطح تهدید بهره ببرند. این رویکرد، به «گوست‌فیس» هویتی فراتر از یک ماسک خالی می‌بخشد و به هوشمندانه‌ترین شکل ممکن، مشکل اصلی این فرانچایز را حل می‌کند.
منبع: HorrorWire