روایت غیرخطی در یونان باستان: چرا نولان داستان «اودیسه» را از «پایان جنگ» شروع کرد؟

کریستوفر نولان بار دیگر ثابت کرد که علاقه او به ساختارهای روایی غیرخطی و پیچیده، حتی در اقتباس از متون کلاسیک نیز پابرجاست. پرولوگ لو رفته از فیلم «اودیسه» نشان می‌دهد که نولان تصمیم گرفته است داستان حماسی هومر را نه از ابتدای سفر بازگشت اودیسئوس، بلکه از نقطه اوج جنگ تروا آغاز کند. در این ویدئو، ما اودیسئوس (مت دیمون) را می‌بینیم که در داخل اسب چوبی مخفی شده است؛ لحظه‌ای که نماد پایان جنگ ده ساله تروا و آغاز سفر پرماجرای بازگشت به خانه است. این انتخاب هوشمندانه، تماشاگر را بلافاصله در قلب اکشن و تنش قرار می‌دهد، به جای آنکه با مقدمه‌چینی‌های طولانی درگیر کند.

در منظومه اصلی هومر، داستان «اودیسه» بر سفر ده ساله اودیسئوس برای بازگشت به ایتاکا و همسرش پنلوپه تمرکز دارد. اما نولان با شروع فیلم از داخل اسب تروا، به ریشه‌های تروما و خستگی جنگی قهرمانش می‌پردازد. این سکانس نشان می‌دهد که پیروزی یونانی‌ها تنها با حیله‌گری اودیسئوس ممکن شد و همین حیله‌گری است که خدایان را علیه او خشمگین می‌کند. نولان با قرار دادن دوربین در فضای بسته و خفقان‌آور اسب چوبی، حسی از کلاستروفوبیا (تنگنا‌هراسی) ایجاد می‌کند که استعاره‌ای از گرفتاری اودیسئوس در سرنوشت خود است.

منتقدان بر این باورند که نولان احتمالاً از ساختار زمانی شکسته (مشابه دانکرک یا اوپنهایمر) استفاده خواهد کرد تا خاطرات جنگ تروا را با چالش‌های سفر دریایی اودیسئوس در هم آمیزد. شروع فیلم از «پایان جنگ»، به نولان اجازه می‌دهد تا در طول فیلم به عقب و جلو برود و نشان دهد که چگونه سایه جنگ هرگز اودیسئوس را رها نمی‌کند. مت دیمون در این نقش، چهره‌ای خسته و جنگ‌زده را به تصویر می‌کشد که فرسنگ‌ها با تصویر قهرمانان رویین‌تن فاصله دارد. این رویکرد رئالیستی و روان‌شناختی به اسطوره‌های یونان، دقیقاً همان چیزی است که طرفداران از کارگردانی مثل نولان انتظار داشتند. «اودیسه» قرار است در جولای ۲۰۲۶، نه فقط یک فیلم ماجراجویی، بلکه یک مطالعه شخصیتی عمیق در بستری حماسی باشد.

FandomWire