با انتقال اسکار به یوتیوب در سال ۲۰۲۹، بزرگترین سوال این است: فرمت مراسم چه تغییری خواهد کرد؟ رهایی از قید و بندهای تلویزیون خطی (Linear TV) به معنای آزادی عمل مطلق برای آکادمی است. دیگر خبری از محدودیتهای زمانی سفت و سخت برای پخش آگهی یا قطع کردن سخنرانی برندگان نخواهد بود. یک منبع داخلی به طنز (و شاید جدی) به Variety گفته است: «آنها هر کاری بخواهند میتوانند بکنند. حتی میتوانند یک اسکار ۶ ساعته با اجرای مستربست (MrBeast) داشته باشند.»
این تغییر پلتفرم، چالشهای فرهنگی و تجاری خاص خود را نیز دارد. مسئله اصلی «میزان توجه» (Attention Span) مخاطبان یوتیوب است. آیا کاربرانی که به ویدیوهای کوتاه عادت کردهاند، حاضرند ساعتها پای تماشای مراسمی بنشینند که ریتم کندی دارد؟ همچنین نحوه سنجش تعداد بینندگان در یوتیوب با سیستمهای رتبهبندی تلویزیونی نیلسن کاملاً متفاوت است و این موضوع میتواند بر درآمدزایی تبلیغاتی تأثیر بگذارد. علاوه بر این، سرنوشت قراردادهای پخش بینالمللی که منبع درآمد جداگانهای برای آکادمی بودند، در هالهای از ابهام است، زیرا یوتیوب حق پخش جهانی را در اختیار گرفته است.
از سوی دیگر، این حرکت میتواند به منزله پذیرش واقعیت جدید صنعت سرگرمی باشد؛ جایی که یوتیوب قدرتمندترین پلتفرم ویدیویی جهان است. مقایسه این اتفاق با زمانی که شبکه فاکس در سال ۱۹۹۴ حق پخش NFL را خرید و امپراتوری ورزشی خود را ساخت، نشان میدهد که یوتیوب پتانسیل تبدیل شدن به بازیگر اصلی پخش زنده رویدادهای لوکس را دارد. با جشن ۱۰۰ سالگی اسکار در سال ۲۰۲۸ در شبکه ABC، یک دوران به پایان میرسد و از سال ۲۰۲۹، اسکار وارد عصر دیجیتال میشود؛ عصری که شاید تعریف «فیلم اسکاری» و نحوه تماشای آن را برای همیشه تغییر دهد.
Variety