چرا ما عاشق فیلم‌های خیلی بد مثل جنگ دنیاها هستیم

رسیدن فیلم «جنگ دنیاها» با امتیاز صفر درصد به رتبه اول آمازون، بار دیگر جذابیت ماندگار پدیده فرهنگی «فیلم‌های خیلی بد» را به نمایش می‌گذارد؛ آثاری که از فرط بد بودن، به یک سرگرمی لذت‌بخش تبدیل می‌شوند.

عناصر یک کالت کلاسیک بد

یک فیلم برای اینکه در دسته «اینقدر بد که خوب است» قرار بگیرد، نباید فقط حوصله‌سربر باشد؛ بلکه باید دارای ویژگی‌های خاصی باشد که «جنگ دنیاها» (War of the Worlds) همه آن‌ها را دارد:

۱. ایده داستانی : مبارزه با تهاجم فضایی از طریق تماس‌های زوم و کارت‌های هدیه آمازون.

۲. اجراهای به یادماندنی و عجیب: بازیگرانی مانند آیس کیوب (Ice Cube) که به شکلی غیرقابل باور، بد بازی می‌کنند.

۳. دیالوگ‌ها و جلوه‌های ویژه فاجعه‌بار: که ناخواسته خنده‌دار هستند.

۴. حس خودآگاهی: شعار فیلم «از آنچه فکر می‌کنید بدتر است»، به این اثر حسی از یک شوخی بزرگ و عمدی می‌دهد.

لذت تماشای جمعی

بخشی از جادوی این فیلم‌ها در تجربه تماشای جمعی و مسخره کردن آن‌ها با دوستان نهفته است. وایرال شدن فیلم در شبکه‌های اجتماعی، نسخه مدرن همین تجربه است. مردم فیلم را تماشا می‌کنند تا بتوانند در شوخی‌ها و میم‌های مربوط به آن شرکت کنند.

در نهایت، چه بد بودن «جنگ دنیاها» عمدی بوده باشد یا یک شکست هنری واقعی، این فیلم توانسته است به غریزه پنهان مخاطبان برای تماشای یک فاجعه سینمایی پاسخ دهد. شاید این فیلم هرگز جایزه‌ای نبرد، اما ممکن است برای سال‌ها به عنوان یک «کالت کلاسیک بد» محبوب و زنده بماند.

منبع: Forbes