روستو و مظفر سال هاست که عشق زیادی به شعر در دل دارند. عادت همیشگی آن‌ها این است که روی چیزهایی شرط بندی کنند که مالک آن نیستند. این دو روی یک دختر زیبا شرط بندی می‌کنند. هر دو برایش شعر می نویسند و برنده، شاعر شعری است که دختر آن را می‌پسندد.